سیستم اطفاء حریق گازی Fm200

مکانیزم اصلی عملکرد این گاز در مهار آتش به شیوه‌ای مشابه اطفای حریق گازی مانند آیروسل، از طریق تجزیه ساختاری ناشی از حرارت و جذب آن صورت می‌گیرد. این حرارت یکی از عوامل کلیدی گسترش آتش است. در سناریوی آتش‌سوزی، مولکول‌های آتش با اکسیژن ترکیب می‌شوند و حریق توسعه می‌یابد. گاز FM200 با جذب حرارت محیط و تجزیه شیمیایی، عامل اصلی آتش یعنی حرارت و شعله را از بین می‌برد.

سیلندرهای حاوی گاز FM200 برخلاف کاهش سطح اکسیژن محیط، به مولکول‌هایی که تمایل زیادی به ترکیب با اکسیژن دارند اثر می‌گذارند و مانع از ترکیب آن‌ها با اکسیژن محیط می‌شوند. به همین دلیل، سطح اکسیژن محیط کاهش نمی‌یابد و افراد می‌توانند به راحتی نفس بکشند. در این حالت، حتی کبریت هم در این محیط روشن نمی‌شود و آتش قادر به ادامه حیات نخواهد بود. پس از تخلیه گاز، آتش خاموش شده و مجدداً شکل نمی‌گیرد.

از نظر زیست‌محیطی، این گاز نسبت به گاز هالون کمتر در لایه اوزون باقی مانده و به مرور از جو خارج می‌شود. با این حال، طراحی و محاسبه دقیق مقدار گاز FM200 اهمیت زیادی دارد و بر اساس استانداردها، غلظت آن در دیتاسنترها بین ۷ تا ۹ درصد بسته به دمای کاری محیط متغیر است. همچنین این غلظت با توجه به ارتفاع از سطح دریا و محل قرارگیری اتاق سرور تغییر می‌کند.

هرچه ارتفاع از سطح دریا کمتر باشد، به دلیل فشار بیشتر هوا، میزان بیشتری از گاز نیاز است. اگر محاسبه دقیق انجام نشود، یا آتش خاموش نمی‌شود یا ممکن است حجم زیادی از گاز وارد محیط شده و باعث مشکلات تنفسی و سرگیجه در افراد شود.

گاز هالون ۱۳۰۱ یکی از قدیمی‌ترین و مؤثرترین گازهای اطفای حریق بوده که در صنایع حساس مانند مخابرات و الکترونیک استفاده می‌شده است. این گاز کمترین غلظت طراحی را در مقایسه با سایر گازها دارد. به دلیل قدرت بالای خاموش‌کنندگی و سمی بودن کم، این گاز به طور گسترده در فضاهای بسته مانند داخل هواپیماها، بر اساس استاندارد NFPA-408، استفاده می‌شد.

با این حال، به دلیل تأثیر مخرب هالون بر لایه اوزون، استفاده از آن در بسیاری از موارد ممنوع شده است. سازمان NFPA جایگزین‌هایی برای این گاز معرفی کرده که متداول‌ترین آن‌ها گاز هپتا فلوئور پروپان است. این گاز یکی از رایج‌ترین جایگزین‌های گاز هالون بوده و به طور کامل با محیط زیست سازگار است.